ALT COUNTRY NL

 

Het is niet collegiaal om een collegiale tip achteloos terzijde te schuiven; niets over zo’n aanbeveling schrijven kan dus al helemaal niet. Maar het kostte toch meer tijd dan verwacht om de eersteling van Rayna Kay (geboren Rai – Madonna - Kay Osia) te doorgronden. Bij de eerste kennismaking was overigens wel duidelijk dat het uit 2002 daterende Moondust In My Hand (RKay Records) een behoorlijk plaatje is. Er wordt met verve gemusiceerd, de songs kwamen gelijk ‘plezierig’ over en – jazeker - ook de bijzondere stem van Rayna viel meteen op. Toch is de noodzakelijke vonk pas veel later overgesprongen. Eindconclusie is dan ook dat Kay een cd heeft afgeleverd die zich kan meten met de subtop van de eerste divisie der vrouwelijke singer-songwriters. Het is met name de warme, karakteristieke stem (ergens in de buurt van Tracy Chapman) van Kay die hier in hoge mate verantwoordelijk is. De begeleiding door the Vagrant Saints, met gitarist Michael Saint-Leon voorop, sluit prima aan bij Rayna’s stem. Terwijl ook de soms toegevoegde saxofoon en fluit van Robert Keith het geheel wat extra’s geeft. De weg tot haar debuut is overigens vrij lang geweest. Het was niet altijd even duidelijk of haar doel ‘iets’ in de muziek te gaan doen, verwezenlijkt zou worden. Ook echtelijke sores zullen het in dezen niet makkelijk gemaakt hebben. Allerhande baantjes, zoals caissière en serveerster, ze hebben uiteindelijk indirect toch bijgedragen tot dit debuut. Het materiaal, voor het overgrote deel van eigen hand, verhaalt dan ook over verloren liefdes en eenzaamheid. Zo blijkt maar weer eens dat aanhouden (vaak) tot winnen leidt. Zo rond je veertigste debuteren behoeft geenszins een bezwaar te zijn om alsnog een respectabele carrière te realiseren. Luister maar eens naar Rayna Kay, potentie zat. (Leo Kattestaart)

1 comment